Polowanie na prawdziwego mężczyznę Julie Kistler

Tytuł: Polowanie na prawdziwego mężczyznę

Autor: J. Kistler

Wydawnictwo: Harlequin

Rok wydania: 2000

Ilość stron: 154

   Drogie Panie, pora odwrócić role. Teraz to my staniemy się łowcami. Trzeba przejąć kontrolę i samemu znaleźć tego wymarzonego królewicza. A mają nam w tym pomóc rady czasopisma „Prawdziwy mężczyzna” (Nawiasem mówiąc, nazwa pasuje bardziej do magazynu dla panów, a nie kobiecego czytadła, ale cóż, może to wina tłumacza J ).

   Bohaterka książki, Mabel, to dziennikarka, która stara się o pracę we wspomnianym magazynie. Jednak by ją zdobyć, musi napisać artykuł o metamorfozie szarej myszki w wampa. I to ona ma być owej metamorfozie poddana. Ale to jeszcze nie koniec. W trakcie przemiany musi kierować się 50-cioma radami wymyślonymi przez kolegów po fachu („Panie i panienki, noście obcisłe sukienki; Przyzna to każdy mężczyzna: grunt to frywolna bielizna; Poszukaj nowej scenerii, by dodać randkom pikanterii”). W dodatku każdy etap transformacji musi też udokumentować. A pomoże jej w tym Trace Cameron, znany fotograf.  Oczywiście niesamowicie przystojny fotograf.

   Zaczynają razem pracować i od razu coś ich do siebie ciągnie. Odwiedzają salon piękności, potem butik znanej projektantki a następnie salon z bielizną. Wszędzie Mabel musi pozować do zdjęć. Ostatnia miejscówka jest szczególnie ciekawa. Nie ma to jak stanąć w kabaretkach i gorsecie założonym na odwrót przed mężczyzną, na którym próbuje się zrobić wrażenie. Wybuch śmiechu obu stron, gwarantowany. A jak wiadomo śmiech prowadzi do rozluźnienia. A rozluźnienie do… ale oni się powstrzymują.

   Mabel była typową szarą myszką. Trochę jednak autorka przesadziła w tej charakterystyce. Za bardzo skupiła się na stereotypowym wyglądzie, a nie na charakterze. Nie uwierzę, że każda kobieta w okularach to szara myszka. Wszystko sprowadza się nie do wyglądu, ale do usposobienia. Ten typ znamionuje chorobliwa nieśmiałość i brak pewności siebie. A kobieta, która w minispódniczce i pończochach wybiera się sama na podryw do baru, nie jest nieśmiała. Nie uwierzę też, że nagła zmiana wyglądu odmienia też drastycznie charakter. Nie ważne przed jakim lustrem stanie anorektyczka i tak powie, że jest gruba. Może to i rażące porównanie, jednak kobieta, która nie uważa się za atrakcyjną, nadal będzie miała takie zdanie o sobie nawet, gdy ubiorą ją w jedwabną suknię. Ale odpowiednio komplementowana przez przystojnego mężczyznę, może nabrać pewności siebie. I nasza bohaterka trochę jej nabiera (chociaż już i tak dużo jej miała).

   Szkoda, że w książce poznajemy tylko kilka ze wspomnianych 50-ciu porad. Każdy rozdział rozpoczyna się wskazówką pasującą do jego treści. Przyznam, że bywa to nawet zabawne. Jednak chciałabym zobaczyć pozostałe rady. Jestem ciekawa czy byłyby równie absurdalne, stereotypowe i częściowo pomocne, jak te, które poznajemy w książce.

   Wreszcie ktoś napisał romans, w którym czarno na białym napisano, że wygląd nie ma znaczenia. Bohater kocha naszą Mabel jeszcze przed jej metamorfozą. To właśnie naturalność tak go ujęła. Długie paznokcie, które mają kojarzyć się z namiętnym seksem? Przecież kobieta nie może w nich nic zrobić. Ochrypły głos w rozmowach telefonicznych? Każdy facet pomyśli, że jesteś chora. Kabaretki? Nogi wyglądają jak wędzone udźce. Oto wnioski naszego mężczyzny.

   Po co się męczyć, skoro można znaleźć kogoś, kto pokocha nas w powyciąganym dresie? Oczywiście nie przesadzajmy. Nikt nie zainteresuje się niezadbaną kobietą. Ale czasami można ubrać się w coś wygodnego, a nie katującego nasze ciało. Drogie Panie, jest nadzieja. Prawdziwy mężczyzna będzie nas kochał, nawet wtedy, gdy ubierzemy się w zgrzebny worek i kiedy twarze pokryją nam zmarszczki.

   Chciałabym też złożyć Wam już dziś najlepsze życzenia z okazji zbliżających świąt Bożego Narodzenia. Niech będą one radosne, ciepłe i rodzinne. Życzę Wam szczęścia, pomyślności i mnóstwa prezentów. Studentom, sesji bez poprawek. Uczniom, długich ferii. Pracującym, podwyżek i skrócenia dnia pracy. Tym, którzy nie zaliczają się do żadnej z tych grup życzę więcej miłości i zastrzyku finansowego. Miłość i pieniądze zawsze są na czasie :)

   Niech nadchodzący Nowy Rok przyniesie Wam same sukcesy w życiu zawodowym i prywatnym. Niech będzie jeszcze lepszy niż poprzedni. 

Niedawno zauważyłam ciekawą blogową zabawę. Na Polski grunt wprowadziła ją Lirael. Poniższy tekst należy uzupełnić tytułami książek przeczytanych w tym roku. Tytuły można odmieniać przez przypadki. 

Oto tekst do uzupełnienia

Mój dzień w książkach

Zaczęłam dzień (z)_________.

W drodze do pracy zobaczyłam________

i przeszłam obok_______,

żeby uniknąć_________,

ale oczywiście zatrzymałam się przy________.

W biurze szef powiedział:___________.

I zlecił mi zbadanie___________.

W czasie obiadu z __________

zauważyłam__________

pod_________.

Potem wróciłam do swojego biurka_________.

Następnie, w drodze do domu, kupiłam________

ponieważ mam____________.

Przygotowując się do snu, wzięłam_____

i uczyłam się_________,

zanim powiedziałam dobranoc ________.

A oto moja opowieść:

Zaczęłam dzień Całując grzech

W drodze do pracy zobaczyłam Panią Shaladoru

i przeszłam obok Marzyciela,

żeby uniknąć Pani Bovary,

ale oczywiście zatrzymałam się przy Mr Perfekcie.

W biurze szef powiedział: Zbudź się, kochanie.

I zlecił mi zbadanie Smaku życia.

W czasie obiadu z Córką Tuśki

zauważyłam Bezduszną

pod Jędrnymi kaktusami.

Potem wróciłam do swojego biurka za milion dolarów

Następnie, w drodze do domu, kupiłam Portret w bieli

ponieważ mam Ślubny kontrakt.

Przygotowując się do snu, wzięłam Miłosne przysięgi

i uczyłam się Jak poślubić wampira milionera,

zanim powiedziałam "dobranoc" wampirowi z sąsiedztwa.